Followers

बुधवार, फेब्रुवारी २३, २०२२

माझा झोका!


काव्यलेखन प्रकार- मत्स्य काव्य
शिर्षक - माझा झोका
             उंच जाई
          झोका बाई वर
        जणू गगनावरी हो
     स्वर्ग  उरे  एक वितभर
     क्ष‌णात   येई   धरणीवर
    झुलवी मज खाली न् वर
        काय सांगू नवलाई
             प्रेम देई खरं
               उंच जाई
            वाटे त्यात बरं

    ©® पुष्पा पटेल " पुष्पम् "
       मु.पो.म्हसावद,ता.शहादा,
                 जि.नंदुरबार

सोमवार, फेब्रुवारी २१, २०२२

अशी मी घडले !



     

प्रथमतः मी माझ्या जन्मदात्या आई बाबाची आजन्म ऋणी राहील.मला घडवण्यात त्यांनी खूप कष्ट घेतले.त्यानंतर मी ऋणी राहील या समाजाची...! त्याने मला शिकवले की, " एवढंही खरं वागू नको आणि निष्ठावंत राहू नको ;  की , तुझ्या चांगुलपणाच तुझा बळी घेईल." माझ्यावर झालेल्या माणुसकी, विश्वास अन् समर्पण या सुसंस्कारांनी मला खोटं वागायची परवानगी कधीच  दिली नाही.त्यामुळे मला अनेक कडू-गोड अनुभवांना सामोरे जावं लागले.

     मी एका भरल्या घरात जन्म घेतला. आजी-आजोबा म्हणजे संस्कारांचा वटवृक्षच! आणि माया,प्रेम,आपुलकी, जिव्हाळा ही त्यावृक्षाच्या पारंब्या...! मी अशा या महान संस्कारांच्या वटवृक्षाच्या सावलीत छान घडत गेले.

     आईबाबांनी स्वतः खूप कष्ट केले आणि आम्हा भावंडांना दिला समृद्धीचा पाट.

     माझे बाबा नेहमी म्हणतात, " तू समर्थ हो बाळा... मी आहे तुझ्या पाठीशी! हरायचंं तर कधीच नाही...!संकटांशी धैर्याने लढायचं ! " हे त्यांचे -

धीरोदात्त बोल 

माझ्यासाठी आहेत अनमोल! 

     माझ्या आईबाबांची आदर्श विचारसरणी आणि आचरणांची शिदोरी मी हृदयतळी अलगद जपलीय  !  ते आदर्श विचार घेऊन चालतेय मी संसाराची वाट.

     आजी-आजोबा तर माझे जीव की प्राण होते.त्यांचा लाड अन् प्रेमापुढे मला तर आकाशही ठेंगणे वाटे.असं प्रेमानं अन् मायेनं माझं बालपण कधी भूर्रऽकन उडून गेलं ते कळलं सुद्धा नाही.

      दिवसामागून दिवस जात होते.जिद्द आणि चिकाटी ठेऊन संकटांवर मात कशी करावी हे शिकत माझी जीवनाची वाटचाल सुरू होती.

      कुलस्वामिनीचा कृपेने माझं लग्न ठरलं उच्च विद्या विभूषित,

संस्कार संपन्न,संयम,प्रेम, 

सहिष्णुता इ.नी सर्वोत्तम असलेल्या पुरुषोत्तमरावांशी! त्यांची सहचारिणी होऊन मी पुरेशा भौतिक सुविधा नसलेल्या खेडेगाव असलेल्या सासरी आले.

     आम्हा उभयंताच्या अठ्ठावीस वर्षाच्या सहवासात मला समाजाकडून अनेक चांगले-वाईट अनुभव आले. त्यातून मी तावून सुलाखून बाहेर पडले.प्रत्येक वेळी पतीराजेच्या प्रेरणेने संकटाच्या आगीतही बावनकशी सोन्यासारखी लख्ख चकाकत राहिले.ह्यांनीच माझी लेखनाची आवड बघून  मला वेळोवेळी मार्गदर्शन करुन माझ्या लेखन कलेला चालना दिली.आई सरस्वतीचा वरदहस्त आणि ह्यांची साथ यामुळे आज मी झालेय सारस्वत!आणि प्रतिलिपीत,प्रशंसा पत्र , सातपुडा साहित्य मंच, लेवागुजर साहित्यिक मंडळी इत्यादि विविध ग्रुप वर मी सध्या एक साहित्यिक म्हणून वाटचाल करीत आहे.

     अर्थात, तुम्ही सर्व माझे बंधु,भगिनी,मित्र-मैत्रिणी, मार्गदर्शक,समिक्षक ,वाचक म्हणून मला वेळोवेळी स्फूर्ति देतात.तुम्ही सुद्धा माझे लेखनाचे बळ! माझ्या साहित्यिक जडणघडणीत तुम्हाला वेगळे करणे म्हणजे कृतघ्नपणाचेच ठरेल.हे मला कधीच मान्य नाही.


©®सौ.पुष्पा पटेल " पुष्पम् "

  मु.पो. म्हसावद.जि.नंदुरबार.

शनिवार, फेब्रुवारी १९, २०२२

जय शिवराय !


जय  भवानी  जय  शिवाजी
हाक ऐकताच उठे गात्रात शिरशिरी !
शिवराजे ! भूपती,अश्वगजपती गडपती
प्रौढप्रतापपुरंदर, सिंहासनाधीश्वर
स्वराज्यस्थापक प्रजापती
तेज:पुंज न्यायाधिपती
शिवराजे शब्दही थिटे हो..
तुमच्या कर्तृत्वापुढती !
आज या पावन दिनी
गाते मी तेजाची आरती !

जयंती पर्वाला शिवरायांना विनम्र अभिवादन 🙏🌹🌹🙏

©®सौ.पुष्पा पटेल "पुष्पम्"

बुधवार, फेब्रुवारी १६, २०२२

शिल्प हे जीवनाचे !

आई-बाबा माझे विठ्ठल-रखुमाई
जन्मदाते ते ऋणाईत मी कशी होऊ उतराई
मला घडविण्या केले कष्ट अपार
काया वाचा मने रिझवूनी केले संस्कार
माणुसकी, विश्वास अन् समर्पण
शिकले मी त्यांचा सावलीत छान
स्वतः काट्याची तुडवली वाट
दिला आम्हा भावंडांना समृद्धीचा पाट
तू समर्थ हो बाळा...मी आहे तुझ्या पाठीशी !
हरायचं नाही कधी...धैर्याने लढ संकटांशी !
हे त्यांचे धीराचे बोल
होऊच शकत नाही त्या शब्दांचे मोल
आहेत न्...ते अनमोल !
आई-बाबांचा आदर्शाची शिदोरी
जपलीय बरं मी हृदयाशी
आजी-आजोबा तर माझे जीव की प्राण
त्यांचा प्रेमापुढे तर गगनही वाटे ठेंगणं
अशा भरल्या घरात जन्म माझा झाला
शिकून खूप मोठी हो आशीर्वाद मज मिळाला.
कुलस्वामिनी कृपेने जुळले संबंध सर्वोत्तम अशा पुरुषोत्तमाशी!
अठ्ठावीस वर्षाच्या सहवासात
मैत्री झाली अक्षरांशी...
समजावली त्यांनी मला
साहित्य...लेखनकला
तन-मन आणि अक्षरधनाशी
जणू बांधली रेशीमगाठ
आज चालतेय मी...साहित्याची अवघड वाट...
भेटली माय माझी सरस्वती ! म्हणाली, घे तू लेखनी हाती 
आज तिच्या प्रसादे झाले मी सारस्वत !
जन्मते कविता ! शब्दापुढती अर्थ  अर्थासवे घेऊन सूर 
कवितेच्या प्रांतात ऐकते मी नाव...
गोड चर्चा होते माझी सर्वदूर !
आई-बाबांचा आठवणी शिवाय माझी उजाडत नाही पहाट
जन्मोजन्मी अशीच घट्ट राहो मातृ-पितृत्व गाठ!

©®सौ. पुष्पा पटेल "पुष्पम्"
मु.पो.म्हसावद.ता.शहादा.
जि.नंदुरबार.

मंगळवार, फेब्रुवारी १५, २०२२

स्वप्नात मी...!

पहाटे पहाटे स्वप्न मज पडले

स्वप्नात अवचित मज पंख फुटले 

घेतली  गरुडापरी  झेप  मी

उंच आकाशी चहूदिशी विहरले


गिरीशिखर मी जाऊन आले

सागर तटाकी मी न्हावून आले

मानस सरोवरी राजहंसास भेटून आले

स्वप्न माझे असे अनोखे...

सुख संतोष मज देऊन गेले !


©® सौ.पुष्पा पटेल " पुष्पम् "



सोमवार, फेब्रुवारी १४, २०२२

क्षण प्रीतीचा

सख्या, हृदयाचा  कोंदणात
दरवळ तुझ्याच प्रीतफुलाचा
अलगद ओढून घे  तू मिठीत
भिजवून टाक क्षण आनंदाचा!

©®सौ.पुष्पा पटेल "पुष्पम्"

शनिवार, फेब्रुवारी १२, २०२२

जीवलगा!



जीवलगा, तुझं अन् माझं नातं
"दो जिस्म एक जान है हम"

तू जिव्हाळा मी आपलेपण
तू विश्वास मी समर्पण

तू दिवा तर मी वाती
तू दिस अन् मी राती

तू  रत्नाकर मी सरिता
तू पाणी मी झरा वाहता

तू श्वास अन् मी आस
तू स्वप्न तर मी आभास

तू जीवनगाणे मी तराणे
तू चंद्र अन् मी चांदणे

तू क्षीरोदधि मी नीर
तू हृदय अन् मी शिर

कसे म्हणू मी हे वेगळे
हे बंध रेशमाचे जगावेगळे !


©®सौ. पुष्पा पटेल " पुष्पम् "
       मु.पो.म्हसावद

देवा...

देवा,एक धागा सुखाचा  तू दिला रे माझ्या हाती उजेड देण्या सृष्टीला... वळीन मी जन्मभर वाती © सौ.पुष्पा पी.पटेल